|
De wekker ging om 7 uur, maar we bleven nog even liggen tot half 8. De kinderen vonden het wel best na het latertje van gisteravond. Het zonnetje lokte, een heerlijk begin van de dag. Deze ochtend gingen we weer met de kids douchen, dus waren we langer bezig voor we weg konden, maar dat hinderde niet. Onze bestemming van vandaag was niet ver.
 Rond 10 uur vertrokken we van de camping. Onderweg maakten we een stop in Morton, voor boodschappen, postzegels en een bezoekje aan de ATM (pinautomaat). De voorzieningen zijn in elk geval vanavond en wellicht ook nog morgen beperkt, dus je kunt maar beter voorbereid zijn.
Uiteraard vielen Emma (als eerste) en Jesse onderweg later in slaap dan handig geweest zou zijn, maar echt erg was het niet. Toen we rond 11:45, na vertoon van onze 'America the Beautiful'-card, Mount Rainier National Park binnenreden had Emma er een uurtje slaap opzitten. Jesse werd een half uur later wakker, ook na een uurtje slaap, toen we ons inschreven bij Cougar Rock Campground in het NP. Het was duidelijk nog geen hoogseizoen, want er was plek zat. Op deze camping zijn geen aansluitingen voor water en electriciteit en er is geen internet of speeltuin, maar de omgeving is, zoals vanouds in de meeste national- en state parks, prachtig. De kinderen wekken de indruk dat ze het ook schitterend vinden.
Nadat we ons plekje hadden uitgezocht en geclaimd en een boterham (en chocolademuffin!) hadden gegeten, zijn we verder het park ingereden. De mogelijkheden waren vrij beperkt, omdat een aantal belangrijke wegen nog buiten gebruik was door schade na de overstromingen van november vorig jaar. Die schade is behoorlijk, hele stukken park, ook delen van wegen, zijn weggespoeld of onder puin bedolven. We konden daardoor niet verder komen dan Paradise / Reflection Lakes. Onderweg naar het Visitor Center bij Paradise zijn Igor en Jesse even uitgestapt bij Christine Falls. Zo waren er langs de route wel meer mooie (uitzicht)punten. Op veel hoger gelegen plaatsen lag nog wat sneeuw en het smeltwater maakte dat het water goed viel ;)
Bij het Visitor Center lag nog meer sneeuw dan we onderweg hadden gezien. De parkeerplaatsen waren grotendeels vrij, maar de paden van de parkeerplaatsen naar het Center waren niet allemaal te vinden dan wel begaanbaar. Sommige faciliteiten waren ook nog (deels) onder sneeuw bedolven. Het was echter niet koud en prima weer voor een wandelingetje, dus wilden we ons plan om de Nisqually Vista Trail te lopen, doorzetten. Deze trail bleek ook geen schade te hebben ondervonden van de overstromingen. Er lag wel sneeuw op het pad, aldus de park ranger, maar het moest nog goed te doen zijn, ook met 'the baby' (Emma, bij mij in de draagzak). Geweldig!
 Al gauw bleek dat er niet een beetje sneeuw op het pad lag, maar dat de sneeuw het pad wás. Dapper zetten we door en we konden er zelfs wel plezier aan beleven. Het uitzicht op Mount rainier was in eerste instantie prachtig, dus dat was ook wat waard. De kinderen dachten daar helaas anders over... Jesse vindt sneeuw erg leuk, maar erop lopen in deze hoeveelheden was blijkbaar toch iets teveel van het goede, en Emma had er ook weinig zin in om bij mij op de buik te bungelen, terwijl ik me een weg over de sneeuw naar boven baande. We zijn dan ook niet erg ver gekomen, maar ik vind dat we een heldhaftige poging hebben gewaagd. We zijn zelfs nog door Vietnamese studenten op de foto gezet omdat ze Emma in de buikdrager in de sneeuw kennelijk nogal een bezienswaardigheid vonden ;)
Eenmaal terug zijn we nog even het Visitor Center in gegaan voor het uitzicht, en daarna terug naar de camper op de parkeerplaats. Daar constateerden we dat het alweer 4 uur was geweest, en dat een andere wandeling er dus niet meer in zat. We zijn daarom terug gereden naar de campground, met nog een stop onderweg bij de Narada Falls. Daar bleek ook nog een stukje trail te lopen naar de waterval. Jesse wilde graag mee, dus zijn we nog even gaan wandelen, met Emma deze keer bij Igor op de rug in de rugdrager (ex-Auke en Meikedrager). Dat beviel haar een stuk beter, ze keek haar ogen uit. Jesse vond het ook mooi, die heeft het hele pad (0.2 mijl bij elkaar) naar beneden en boven zelf gelopen, aan de hand. Een erg leuk 'toetje' dus!
We zijn de dag geëindigd met spelen en avondeten op de campground. Jesse was heerlijk aan het rommelen met takken en verzon allerlei vehalen over bloemen en koeien die hij te eten ging geven. Hij zat overigens ook al tijdens het rijden vol verhalen over Bram en Robin van het KDV en over Auke en Meike en Tristan en... Er komen dagelijks allerlei bekenden voorbij :)
Gelukkig konden we vandaag weer een keer 'vroeg' (18:30) eten, zodat de kids ook weer eens op tijd in bed lagen. Om kwart voor 8 was het stil...
Het weerbericht voorspelde gisteren al dat het weer in dit gebied morgen zou omslaan naar 13 graden en regen. Igor had het er vanmorgen nog over gehad met de ranger bij de campground, en de voorspelling was blijkbaar geworden dat het vanavond al zal gaan regenen. Het is in de loop van de dag ook bewolkter geworden. We hebben daarom besloten, dat we maar één nacht zullen blijven en morgen doorrijden naar de kust. We kunnen het park toch niet verder in, en als het regent nemen de mogelijkheden nog verder af. We zijn nu blij met wat we hebben gezien en komen misschien nog wel eens terug, dan hopelijk onder betere omstandigheden. |
