Vandaag gaan we Canada alweer verlaten. Om 10 over 9 vertrokken we, nadat iedereen weer onder de douche was geweest en had gegeten. In Sydney heeft Sam nog even een snelle boodschap gedaan om de overgebleven Canadese dollars op te maken. Daarna meldden we ons om 10 uur bij de haven. We waren ruim op tijd want de boot zou pas om 11.40 uur vertrekken. Aangezien we weer de US in gingen moesten we langs de douane. Er kwam zelfs een douanier in de camper een kijkje nemen (inderdaad, alleen maar kijken). Met de camper was alles in orde, maar Sam en ik moesten nog even naar het kantoortje komen voor de welbekende vingerafdrukken en foto, je zou denken dat 1 keer genoeg is, maar dat is blijkbaar niet zo.

Om half 12 begon het boarden. Eerst de voetgangers, toen de auto's die naar het eindpunt gingen (Anacortes waar wij pas over een paar dagen heen gaan) vervolgens de auto's die naar San Juan Island gingen en als laatste mochten wij de boot op. We moesten eerst een U-turn maken en vervolgens achteruit de boot in. Gelukkig is het personeel erg goed in het geven van aanwijzingen want het ging soepeltjes. Deze overtocht hadden we nog een grote rode stikker gekregen voor op de gastank. Die moest dicht tijdens de overtocht en vervolgens moest de stikker er worden opgeplakt. Blijkbaar is een State ferry wat strikter in het naleven van de regels want de vorige keer mochten we er zo op.

Het was een erg rustig tochtje en om 1 uur kwamen we aan in Friday Harbor op San Juan Island waar we eerst op de voetgangers moesten wachten. Net toen wij zouden mogen rijden kwamen er nog 2 aanrennen, die lagen zeker te slapen . Uiteindelijk mochten wij de boot af en kwamen weer langs de douane. De paspoorten waren in orde maar er kwam ook hier weer een douanier de camper in. Deze keer was de inspectie iets grondiger want de inhoud van de koelkast werd bekeken. Er mocht een of ander vlees niet worden ingevoerd en wij hadden nog wat gehakt in de koelkast dus dat werd grondig bekeken. Het was gewoon runder gehakt en het kwam ook nog eens een keertje uit de US, dus dat was geen probleem.

Om kwart over 1 reden we eiland op en gingen op weg naar de campground want die wilden we veiligstellen aangezien ze gisteren per mail lieten weten dat we niet konden reserveren via 't internet. Toen we bij het Lakedale Resort, en meer precies de Lakedale Campground, kwamen bleken ze wel een plekje te hebben voor ons. Er werd wel wat moeijlijk gekeken dat we geen reservering hadden, vreemd want 's avonds bleek er meer dan voldoende plek te zijn. Misschien zijn ze niet zo blij met het administratieve deel bij het inchecken als je niet hebt gereserveerd.

Emma, Jesse en ik hebben nog een heerlijk middag dutje gedaan. Deze keer heb ik Jesse bij ons in bed genomen en dat werkte. Hij sliep vrij snel hoewel hij zei dat hij niet moe was. Om kwart voor 4 maakte Sam ons wakker om weer op pad te gaan. Bestemming Lime Kiln Point State Park. Er was geen plek voor een RV van het formaat dat wij hebben, dus besloot ik dat de busplek ook voor ons was. Het is een van de dingen waar ik regelmatig van baal, 29' parkeer je niet zomaar. Het is elke keer hopen op dubbele parkeerplekken (achter elkaar) dan gaat het prima. Een andere optie is om 4 plekken in beslag te nemen, maar dat gaat meestal niet omdat er maar 3 plekken vrij zijn. Vaak is er wel wat plek iets verderop, een enkele keer hebben we pech en dan rijden we maar door.

Bij Lime Kiln Point is een vuurtoren en je kunt er vaak Orca's en andere beesten in de zee zien. Wij hadden pech, we zagen geen Orca. We waren vandaag blijkbaar niet de enige, op het bord bij de vuurtoren stond dat er gisteren om 2.30pm een was gespot. Na het wandelingetje zijn we naar Friday Harbor doorgereden (een rondje eiland) en hebben bij "Hungry Clam" gegeten. Alles was in Engelse Fish & Chips stijl. Ik had een mandje Fish & Chips, Sandra had Chicken Strips, ook gefrituurd en Jesse had Corn Dogs, knakworstjes, je raad het al, gefrituurd. Emma snoepte weer heerlijk mee van mijn vis, de kip van Sam en de coleslaw.

's Avonds heb ik nog lekker achter Jesse aangerend. Emma deed ook mee. Ze waren lekker druk en aardig moe wat ook de bedoeling was. Tijdens het eten waren ze duidelijk nog niet moe. Toen de kids in bed lagen heb ik het verslagje van Victoria online gezet en de bijbehorende foto's. Daarvoor zat ik heerlijk buiten op een luie stoel bij een van de lodges omdat we in de camper net geen ontvangst hadden. Toen het te koud, en laat, werd ben ik naar binnen gegaan om te slapen. Dit verslagje heb ik pas op dinsdag gemaakt.