Het is nu kwart over 12 in de nacht, maar wij leven nog op Westkust-tijd en dat is drie uur vroeger, dus van slapen komt nog niet veel. Emma is gelukkig al een uur in diepe rust, maar Jesse was net nog stevig aan het woelen. Niet geheel ongebruikelijk tegenwoordig, om kwart over 9. Hij zal er alleen morgen wel last van hebben (net als wij, vrees ik..). Het is bovendien warm en klammig hier, ook een enorme omschakeling, die wellicht niet meehelpt. Igor heeft er in elk geval last van. 

We verblijven vannacht in de Days Inn , op nog geen 10 minuten rijden van het vliegveld en de autoverhuurmaatschappij. Het stelt niet zo veel voor, maar de kamer is voor een nacht prima. Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan, hebben met de kids (het warme water was er weer) gedouched, ontbeten (ging ook soepeler dan gisteren) en om 9 uur konden we in de voorgereden taxi stappen. Een vriendelijke meneer, die Jesse nog een speelgoeddraakje gaf (blijkbaar kon zijn kind het wel missen, het was in de auto blijven liggen), reed ons in nog geen half uur naar het vliegveld. Daar hebben we ons zo snel mogelijk van onze grote tassen ontdaan. We mochten onszelf inchecken, op zich wel makkelijk, maar toch niet zo eenduidig als we dachten, dus met een soort 'het zal wel'-gevoel hebben we de gegevens maar ingevoerd. Daarna bleek (zoals we al vreesden) dat twee van onze reistassen te zwaar waren. Dat kostte $25 per tas, tenzij we het overgewicht wisten te verplaatsen naar 1 tas, dan was het nog maar $25 totaal. Tja, die keuze was dus simpel. Vervolgens door de security check: alle schoenen uit, laptop en gsm weer apart, autostoelen van de trolly af en door de scan, Emma uit de buggy, buggy door de scan, pfff, wat een gedoe, maar alles was weer in orde. We hadden daarna nog ongeveer een uur tot om 11:10 het boarden begon en dat was zo voorbij. 

De vlucht ging voorspoedig. In plaats van 5 uur duurde de vlucht maar 4 uur. Balen was wel, dat we blijkbaar waren omgeboekt naar een andere vlucht (en toestel), waardoor onze plaatsen niet meer zo waren als we hadden gereserveerd. Hiervan hadden we al wel iets gemerkt bij het inchecken, in elk geval dat we niet meer bij elkaar zaten (Igor zat naast Emma en Jesse, maar ik zat een heel stuk verderop). Ik heb toen mijn plaats gewijzigd naar een plaats dichterbij, twee rijen achter ze. Dit bleek een plek bij de nooduitgang te zijn, wat weer een goede stimulans bleek om me toch te verplaatsen naar een stoel in de rij ernaast. Ik had namelijk 'verplichtingen' tegenover mijn kinderen, volgens de stewardess, waardoor ik niet goed kon zorgen voor een soepel functioneren van de nooduitgang (pff, excuus, het is laat en kan even niet op een andere omschrijving komen). Hoe dan ook, ik kwam dus naast Emma aan de andere kant van het gangpad te zitten, waardoor alles toch weer op z'n pootjes terechtkwam. 

De kids deden het weer netjes en de crew was weer erg vriendelijk, dus het was geen slechte vlucht. Rond 7 uur (plaatselijke tijd) zijn we geland. Door de autostoeltjes stapten we weer als laatste uit en we bleken helemaal naar de andere kant van het vliegveld te moeten voor het ophalen van de bagage, waardoor een en ander wat tijd in beslag nam, maar daarna ging het weer vlotjes. Toen we onze bagage hadden konden we al gauw op een bus naar het verhuurstation van Alamo stappen. Daar kregen we een gratis upgrade (alweer!) naar een fullsize auto (igor heeft weer voor de Chevrolet Impala gekozen), kennelijk omdat de medewerker daar zin in had en ons zag staan met ons gezinnetje en onze spullen. bedankt! Het was maar een kort ritje naar Days Inn. eenmaal op onze kamer probeerden we Brenda en Steve te bellen, maar dat lukte niet. Gauw nog maar even op stap voor wat te eten, want voor ons was het net dinnertime, maar toen we binnenliepen bij 'Wendy's" (open van 10 tot 10) (geen familie, overigens) was het nog maar een half uur voor sluitingstijd... 

Terug op onze kamer hadden we ineens toch internet en lukte het toch nog om Steve te pakken te krijgen. We hadden het de afgelopen week al een paar keer geprobeerd op verschillende manieren, maar om de een of andere reden lukte het steeds maar niet. Nu dan dus toch wel, net op tijd, want morgenochtend rijden we naar ze toe.