Gisteren was het dan toch zover: na een uitstel van zo'n twee maanden nam ik afscheid van mijn werk. Een beetje treurig en tegelijk ook erg welkom moment, want laten we eerlijk zijn, ik ben blij dat ik voorlopig even niet hoef te werken. Het is best een klus, met twee van die kleintjes drie dagen in de week erbij werken. Vanaf nu heb ik drie dagen in de week echt vrij!

Van mijn lieve collega's kreeg ik bij het afscheid nog deze mooie bos bloemen en babykadootjes. Daardoor voelde het uiteindelijk gelukkig toch nog meer als het begin van mijn zwangerschapsverlof dan het einde van mijn contract. 

Eind vorig jaar was bekend geworden dat mijn afdeling binnen het bedrijf, waar ik sinds de geboorte van Emma heb gewerkt, zou worden opgeheven vanwege verplaatsing van de werkzaamheden naar Polen. Voor een groot deel van mijn naaste collega's en mij betekende dit dat we per 4 april '08 ontslagen zouden worden. Op het laatste moment kreeg ik echter dankzij twee fijne managers een verlenging van mijn contract tot aan de begindatum van mijn zwangerschapsverlof, volgende week vrijdag.

Ik heb uiteindelijk nog wat vrije dagen opgenomen en zo kwam het dat het afscheid gisteren was. Even de confrontatie met de realiteit dat ik echt weer op zoek moet naar een nieuwe baan, in een nieuwe omgeving, met nieuwe collega's, maar op dit moment toch vooral de tijd om uit te rusten, afstand te nemen van een paar onrustige maanden en me eindelijk helemaal te kunnen richten op de komst van beertje #3