Gisteren was de 5e sterfdag van Theo van Gogh, de spraakmakende voorvechter van de vrijheid van meningsuiting. Vandaag zagen we de geboorte van een nieuwe site, Joop.nl , waar nieuws en opinies worden gepubliceerd en waar mensen de gelegenheid krijgen hierop te reageren. Daar kun je dus je mening over allerhande onderwerpen kwijt. Twee zaken die niets met elkaar te maken hebben, behalve dat ze mij aan het denken zetten over mijn eigen ‘vrijheid van meningsuiting’.

Het zal misschien aan de extra tijd liggen die ik momenteel heb, maar op de een of andere manier voel ik me erg geprikkeld om mijn mening te gaan geven. Ik wil best af en toe in redelijke anonimiteit vertellen wat ik ergens van vind. Maar wat vind ik dan eigenlijk?

Oh, wat zou ik soms toch graag een duit in een willekeurig zakje doen, maar ik doe het bijna nooit. Want als puntje bij paaltje komt, is mijn mening ver te zoeken. Want ik denk, dat een mening duidelijk moet zijn, goed doordacht en onderbouwd en als het even kan pakkend geformuleerd. Bovendien zit ik in mijn maag met de mogelijkheid dat de rest van de wereld het niet met die mening eens is..? Wat betekent dat dan voor mijn mening, voor het voorwerk dat ik heb gedaan om tot die mening te komen en voor mij als (wel)denkend mens?

Met al die eisen en vragen heb ik mezelf eigenlijk al helemaal weg gecensureerd, want door al deze eisen durf ik me over het algemeen niet erg duidelijk uit te spreken. Niemand die mij meer hoeft te modereren.

Hoezo vrijheid van meningsuiting? Ik zie hier een nieuwe uitdaging...

Wat vind jij?