Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat,
alleen maar een man
alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Mooi vind ik het, ik kan er niets aan doen. Dus deel ik het met jou. Ik wou dat ik zelf zo mooi kon dichten.